Corpse Party İnceleme (PSP)

Japonların korku sanatını sevmişimdir. Uzun siyah saçlı kızlara Halka'dan sonra çok taksalar da, son yıllarda korkutucu bulduğum eserler genelde Japonlardan geldi. Şimdiler bana bunlar da yetmiyor, ben de arayışımı oyunlara yönelttim. Aradığımı bir PSP oyununda buldum diyebilirim.

Oyunumuz bir grup öğrencinin birbirine korkunç hikayeler anlatması ile açılıyor. Sonrasında grup dağılacakken yakında transfer olacak arkadaşları Mayu ve herkes için, arkadaşlıkları sonsuza dek sürsün diye bir ayin yapıyorlar. Ayin sonrası bir deprem oluyor ve sınıfın ortası yarılarak herkesi yutuyor. Kendilerine geldiklerinde yıllar önce yıkılmış Heavenly Host İlkokulunda olduklarını fark ediyorlar. Onları buradan kurtarmaksa bize düşüyor.


Corpse Party esasında 1996 yılında RPG Maker adlı bir oyun yapma programıyla  yapılmış. Tek bir kişinin eseri olarak büyük bir ilgi toplayan oyun, daha sonraki yıllarda popülerliğini canlandırmak için grafiklerine-seslerine çeki düzen verilerek tekrar yapılıyor. PSP'ye ise daha fazla karakter seslendirmesi gibi ekstralarla çıkartılıyor.

Orijinali gibi Corpse Party 2 boyutlu grafiklere sahip, ara sahnelerde ise orijinalinden farklı olarak çeşitli çizimler var. Şirin ve temiz çizimli anime stilini benimseyen oyunun çizimleri, işlerin karıştığı kanlı-grafiksel sahnelerde daha etkili oluyor. Yalnız bu çizimlerin sayıca az olması bende hayal kırıklığı yarattı.

Grafiksel olarak vahşeti çok gösteremeyen Corpse Party'nin imdadına ses efektleri ve anlatım yetişiyor. Binaural ses olarak isimlendirilen ve iki mikrofonun belli noktalara konularak kaydedilen ses kayıtları kullanan oyun, sesleriyle ambiyansı çok iyi sağlıyor. Şıkırdayan bir makas sesi, bir fısıltı, ya da bir çığlık, kulaklıkla dinlenildiğinde sanki gerçek gibi hissettiriyor. Özellikle arkanızda biri varmış hissi, fısıltıyla çok iyi verilmiş. Ses efektlerini ciddi anlamda tadabilmek için kaliteli bir kulaklık kullanılmasını öneriyorum.

Anlatım ise oyunun bir diğer güçlü noktası. Abartıya kaçmayan bir dille özellikle Yanlış Sonlarda anlatım çok iyi kullanılmış. Grafiksel olarak göstermese de anlatım ve seslerle kurbana neler olduğunu düşünebiliyor ve hayal edebiliyoruz, bu da etkili bir korku aracı oluyor. Ayrıca grafiksel efektler oyuna çok iyi gitmiş.

Oynanış seviye ya da savaşlar olmadan oynanan bir RPG oyun gibi. Karakterlerimizin belli can değerleri var, etraftan malzemeler toplanabiliyor ve bu malzemelerle bulmacalar çözülebiliyor. Seçimlerimiz oyunu şekillendiriyor buna göre Doğru ya da Yanlış Sonlara ulaşılabiliyor. Yanlış Sonlar, eksik bir eylem ya da yanlış bir seçim yaptığımızda ulaştığımız sonlar. Mesela oyunun bir noktasında duvardaki bir yazı, yerdeki gazete kağıdını okumamamız gerektiğini söylüyor. Eğer okumazsak, bölüm aynen devam ediyor ama bu Yanlış Sona ulaştırıyor. Okursak ise Doğru Sona ulaşıyoruz. Bir başka noktada eğer bir karakterle bulduğumuz bir anahtarı diğer karakterlere vermezsek o bölümün ne yaparsak yapalım kötü sona gidiyor. Oyunda bazen insanlar bazen de hayaletlerden kaçmamız gerektiği kısımlar oluyor. Yakalanırsak Yanlış Sona ulaşıyoruz.

Ses efektlerinin yanında parlayan diğer bir nokta müzikler olmuş. Bir oyunda müziklerin iyi olması için orkestral olması ya da ünlü bestekarlar tarafından yapılmasına gerek olmadığının iyi bir örneği Corpse Party'nin müzikleri. Atmosfere uygun müzikler, doğru noktalarda doğru anlarda çalıyor. Tüyleri diken diken edecek müziklerin yanında oyunun sonlarına doğru gaza getiren müzikler de duyuyoruz. Tekno/Elektronik ağırlıklı müzikler belki oyun dışında dinlenilmeye uygun değil ama oyuna çok iyi gitmişler.

Hikaye ilgi çekici ve oynadıkça açılıyor, daha anlaşılır oluyor. Belki tek başına hikaye daha önce gördüğümüz bir çok hayalet hikayesine benzese de oyundaki karakterler hikayeyi sırtlanıyor. 9 ana karakterimiz var ama bunlar dışında bu okulda sıkışmış başka öğrenciler ve yetişkinler var. Oyunda ilerledikçe rastladığımız ölü ya da diri bu karakterler hikayenin açılmasında rol oynuyorlar.

Korku filmleri ve oyunlarının en önemli kısmının ses ve müzikler olduğunu söyleyip durduk ama seslendirmeler ne olacak? Nasıl yapmışlar bilmiyorum ama Corpse Party Japonya'da çok ünlü ses sanatçılarını toplayıp karakterlerin çoğu diyalogunu seslendirmiş. Özellikle anime izleyenlerin tanıması muhtemel Miyuki Sawashiro, Eri Kitamura, Asami Imai, Tomokazu Sugita, Rina Sato, Satomi Arai, Hiro Shimono gibi isimler seslendirmeleri başarı ile gerçekleştirmişler.

Oyunun eksilerine gelirsek... Grafikler daha iyi olabilirmiş, 2 boyutunu bozmadan daha detaylı yapılabilirmiş. Müzikler bazı yerlerde iki oda arasında geçiş yaparken duruyor, çok gel git yaptığınızda can sıkıcı olabiliyor. Bu biraz kişisel ama bazı karakterler insanın cidden canını sıkabiliyor. Özellikle 14 yaşında olduğu halde 7 yaşlarında bir çocuk gibi davranan Yuka ve insanı çileden çıkartan Ayumi ölseler de kurtulsak dediğim karakterler oldu. Dipnot olarak oyunun bir animesi olduğunu da belirtelim. Oyunla sonu aynı bitmese de izlenilmeye uygun.

Corpse Party serisinin ilk oyunu olan Corpse Party, daha çok oyuncunun hayal gücünü kullanan bir korku oyunu olmuş. Hayal gücünüz iyiyse kaliteli bir kulaklık ve bir PSP kaparak oyunu karanlık bir ortamda tek başınıza oynamanız önemle rica olunur.

Oyunu PS Vita'da oynadığım için ekran görüntüsü alamadım, o nedenle bu incelemede galeri yok ne yazık ki.

KÜNYE:

Adı: Corpse Party
Yapımcı Firma: Team GrisGris, 5pb
Türü: Korku Oyunu
Çıkış Yılı: 2010 (Japonya)
Bulunduğu Platformlar: PSP, iOS, PC

Artılar: Grafiksel efektler, müzikler, binaural ses efektleri, karakterler
Eksiler: Can sıkıcı karakterler, grafikler, çizimlerin göreceli olarak azlığı